ภาคอีสานของไทยขึ้นชื่อเรื่องสภาพอากาศแห้งแล้งและฝนไม่สม่ำเสมอ การปลูกผักในพื้นที่นี้จึงต้องอาศัยความรู้เฉพาะตัวของชาวบ้านที่สั่งสมมาเป็นเวลานาน โดยเฉพาะในพื้นที่ริมแม่น้ำโขงที่มีทั้งข้อได้เปรียบและข้อจำกัดเฉพาะ การใช้ทรัพยากรน้ำอย่างประหยัดแต่มีประสิทธิภาพคือหัวใจสำคัญในการทำเกษตรในพื้นที่นี้
ชาวบ้านริมโขงมักใช้วัสดุธรรมชาติ เช่น ไม้ไผ่ ฟางข้าว และเศษวัสดุจากไร่นาในการสร้างแปลงผัก นอกจากนี้ยังนิยมปลูกผักหมุนเวียนเพื่อรักษาความอุดมสมบูรณ์ของดินโดยไม่พึ่งพาสารเคมี
เทคนิคการปลูกผักในภาคอีสานริมโขงจึงไม่เพียงแค่เรื่องของการเกษตรเท่านั้น แต่ยังเป็นการแสดงถึงความเข้าใจในธรรมชาติ การปรับตัว และการใช้ภูมิปัญญาท้องถิ่นอย่างชาญฉลาด ซึ่งเหมาะสำหรับการนำไปประยุกต์ใช้ในพื้นที่ที่มีน้ำจำกัดทั่วประเทศ
